Airlie Beach tot Cairns | Dag 86 t/m 97

(09/11- 20/11)

Sorry voor de vertraging! De afgelopen paar weken zijn, zoals jullie zo kunnen lezen, ontzettend druk geweest. Tijdens het laatste gedeelte van de Oostkust moest ik zo ongeveer elke tweede dag doorreizen, en de laatste twee weken heb ik in de Outback doorgebracht (dat komt pas in mijn volgende stukje). Het is wel echt ontzettend leuk geweest!

(09/11) De nachtbus van Agnes Water naar Airlie Beach (21:40- 07:30..) was enigszins beter vol te houden vanwege de gedachte dat dit de laatste zou zijn, maar het was nog steeds pittig. Het was na aankomst een behoorlijk stukje lopen naar het hostel, niet bepaald geweldig in de al brandende zon, met al mijn spullen en een behoorlijk slaapgebrek. Gelukkig was het in het hostel wel koel, het was namelijk in een soort jungle gebouwd. Airlie is de eerste plek waar ik het overdag zó heet had dat ik eigenlijk niet naar buiten wilde. Inmiddels ben ik al in Alice Springs geweest, en daar was het nog een keer zo erg.. Bijna 40 graden en zo'n droge lucht dat je bijna niet kon ademen. Maar goed, daar later meer over.

Drie van mijn kamergenoten bleken met dezelfde boot naar de Whitsundays te gaan! Dat zijn Alice (Engeland), Leticia (Brazilië) en Julia (Zweden). Airlie Beach is vrijwel alleen een doorgangsplaats voor deze eilandengroep, vrijwel alle backpackers die je er spreekt gaan er heen of zijn er al geweest. Toch was dit heel toevallig, er zijn misschien wel honderd boten die tours rond deze eilandengroep aanbieden! Wij gingen met de S.V. Whitehaven.

(11/11) De volgende ochtend liepen we dus al vroeg met z'n vieren richting de haven. De meeste mensen die een tour gingen doen hadden net als ons een eco- tas gekregen om alle spullen in te doen met de naam van de boot er op, dus je kon goed zien wie waarbij hoorde. Onze S.V. Whitehaven was één van de kleinere, de groep bestond uit net iets meer dan 20 mensen en drie crewleden. De eerste dag hebben we twee keer gesnorkeld, gekayaked en tussendoor heerlijk gegeten. Als vegetariër mocht ik elke keer als eerst opscheppen van het buffet :) Het avondeten werd gevolgd door hilarische feitjes over zeedieren. Wist je bijvoorbeeld dat schildpadden 24 uur lang paren, en dat de vrouw daar niks over te zeggen heeft?
Onze groep leek allemaal dezelfde mindset te hebben wat betreft feesten: misschien een glas of twee maar iedereen lag voor middernacht in bed om er de volgende dag weer goed bij te zijn. Alhoewel, ik heb niet in bed geslapen! Ik heb mijn laken gepakt en een dun matje, en ik ben op dek gaan liggen! Iedereen was het van plan maar uiteindelijk lagen we er maar met een paar mensen :) Ik heb de sterren en zonsopgang jammergenoeg niet zo goed gezien als ik had gewild omdat ik mijn bril vergeten was, maar het was nog steeds een héle toffe ervaring.

Onze tweede dag hebben we voornamelijk op Whitehaven Beach doorgebracht. Echt ongelooflijk, wat een paradijsje. Rond het middaguur moesten we wel alweer terug varen, omdat dat nog een uur of vier zou kosten. Ik had er gelukkig geen last van, maar een behoorlijk aantal mensen was ontzettend zeeziek door de gigantische golven. Ik vond het eigenlijk alleen maar leuk: keihard Highway To Hell Op, en mensen die bijna omver kieperen als ze proberen te lopen. 's Avonds zijn we nog met een groepje wat wezen drinken: Alice, Julia, Laticia, Stephen (UK), Line (Denemarken), Anna (Zwitserland) en nog wat anderen maar dit zijn de mensen waar ik voornamelijk mee omgegaan ben en die je ook wel op foto's voorbij ziet komen :)

Voor mijn reis had ik geïnvesteerd in een telefoon met goede camera, maar die besloot het uiteraard vlak voor de Whitsundays te begeven.. De lens was aan de binnenkant beslagen waardoor alle foto's heel wazig werden, super irritant! Omdat dit waarschijnlijk wel een van de hoogtepunten zou worden, heb ik voor deze twee dagen een GoPro gehuurd. Het was erg duur, maar je kunt er ook onderwater mee filmen en foto's maken, dus ik vond het het wel waard.

In Airlie is verder eigelijk niks te zien dus de volgende ochtend (13/11) stapte ik alweer vroeg in de Greyhound. Filip (van Fraser Island) bleek in dezelfde bus te zitten, maar door te gaan naar Cairns (ik ging tot Townsville). Hij was op de Whitsundays met the Atlantic Clipper gegaan: dé partyboot. Drie dagen met een stuk of 50 mensen, een totaal andere reis dan de mijne. Wat voor mij heel fijn om te horen was was dat het eigenlijk heel erg tegen viel. Het feest stelde niks voor (dat lag volgens de crew aan hen..) en het eten was heel slecht. Heel blij met mijn keus!

Ik moest al sneller doorreizen dan ik gewild had, maar Filip moest in één keer door naar Cairns terwijl ik daar nog vijf dagen voor had. Daardoor liep ik hem verder mis, dus het was leuk om hem in de bus nog even te zien.

Aankomen in Townsville was een vrij bizarre ervaring. De Britse jongen uit het hostel in Agnes Water beschreef het zo: "It looks like somebody built a town there, but nobody showed up." en dat was héél herkenbaar. Ik logeerde in een hostel wat er uitzag als een hotel (inclusief bar en zwembad op het dak) in de hoofdstraat, maar er was buiten niemand te bekennen. Ik heb een tijdje met de barista van een café gepraat omdat er geen enkele andere klant was, en zij zei ook dat dit niet gewoon aan de zondag lag, maar dat dit altijd het geval was. Heel gek, want het is verder een hartstikke leuke stad; winkels, een esplanade en strand (waar je vanwege jellyfish niet mag zwemmen.. overal ten noorden van Agnes Water mag je de zee niet in - zeker niet zonder een wetsuit - vanwege alle gevaarlijke zeedieren), zelfs musea en een aquarium.

Om die reden heb ik op mijn enige volledige dag in Townsville (14/11) een daguitstapje naar Magnetic Island gemaakt, i.p.v. de stad verder te verkennen. Op de boot er naartoe raakte ik aan de praat met Jerry (Nederlands) en een Duits meisje, en we besloten samen te gaan. Hier had ik gelijk al spijt van, aangezien we de bus naar de andere kant van het eiland misten doordat hij naar de wc moest. Een uur gewacht, en toen toch nog gegaan. Het Duitse meisje was aldoor heel negatief en wilde eigenlijk niks, dus die is na een wandeling naar een verlaten strand zelf terug gelopen. Jerry en ik zijn over rotsen naar het andere strand geklommen (letterlijk, het was een stuk pittiger dan verwacht en waarschijnlijk niet mijn meest briljante idee ooit, maar goed ik leef nog (de man die we daar spraken had het aangeraden)). Ik was daarna zo oververhit dat ik met kleren en al de zee in gesprongen ben. Waarschijnlijk niet het beste idee, als jullie opgelet hebben weten jullie dat dat eigenlijk niet kan zonder wetsuit, maar de locale nudist zei dat het hier prima kon (hilarisch). Hier kwamen we Anna tegen, weer een Nederlander (sinds Agnes zijn er ineens héél veel), en we zijn samen gezellig terug gelopen en hebben een ijsje gehaald. Er zijn steeds meer van die voetpaden die eigenlijk geen paden zijn maar meer gewoon enigszins goed geplaatste stenen, heerlijk.

Inmiddels had ik wel weer zin om de boot terug te nemen, maar Jerry had gehoord dat je wilde wallabies kon voeren dus we besloten daar nog even te kijken. En wat ben ik daar blij mee! Wilde rock- wallabies die je, als je de tijd nam om hun vertrouwen te winnen, kon voeren! Heel gaaf om zo dicht bij ze te kunnen komen.

Die avond heb ik voor het eerst take- away (curry) in bed gegeten. Wat een uitvinding! Het voelde tegelijkertijd als een dieptepunt en het beste idee ooit :)

(15/11) Door naar Mission Beach, genoten van de Wi-Fi op de kamer en verder eigenlijk heel weinig gedaan. Heeerlijk.

De volgende ochtend heb ik geskydived! (sky gedoven?)! Ik had besloten dat ik er heen en weer terug van zou lopen, maar daar had ik wel een beetje spijt van toen het een dikke twee uur enkel reis bleek. Gelukkig was het dikke regenwoud wel heel gaaf om langs te lopen, en ik hield mijn ogen open voor wilde casuarissen (die ik jammergenoeg niet gezien heb deze keer).
Het was wel een beetje spannend, maar heel veel tijd om zenuwachtig te worden had je niet. We moesten een heel stuk in de auto rijden, wat we daarna weer helemaal terug gevlogen hebben, voordat we letterlijk het vliegtuig uitgegooid werden. Ik ook nog eens als laatste.. Het was heel intens maar ik ben super blij dat ik het gedaan heb en dat ik het heb laten filmen, de beelden zijn echt hilarisch..

's Avonds kwam ik in mijn hostel opeens drie van mijn kamergenoten uit Brisbane tegen! Drie Denen: Martin, Peter en Sarah. Leuk om ze weer te zien maar ik kon na een lange dag niet wachten om naar bed te gaan haha.

(17/11) Mijn busrit in van Townsville naar Cairns was mijn laatste op de oostkust! Zo'n gek idee, ik ben een maand lang elke paar dagen in de Greyhound gestapt en nu was het eerste gedeelte van mijn reis opeens al bijna voorbij! Bijna 3000 kilometer afgelegd, ongelooflijk.

Het hostel dat ik in Cairns geboekt had was goedkoop, had goede recensies en zat aan de esplanade. Te goed om waar te zijn, toch!? Gelukkig viel het allemaal mee. De kamers waren schoon en netjes, en de keuken klein maar prima. Mijn 5 Chinese en 2 Duitse kamergenoten waren een beetje gestoord maar het grootste gedeelte van de dag weg dus ik had geen last van ze. Behalve wanneer ze om 5 uur 's ochtends naast hun bed stonden en zich met bizarre orde klaarmaakten voor de dag..

(18/11) Vandaag realiseerde ik me ineens dat ik nog ontzettend veel moest regelen, en de stress begon.. Ik heb zo ongeveer elke winkel in Cairns gehad op zoek naar nieuwe kleren, mijn telefoon godzijdank snel kunnen laten repareren, bijna een shuttle voor woensdag geboekt in plaats van zondag, gerealiseerd dat ik mijn heerlijke vest in Mission Beach vergeten was, en 's avonds om bij te komende de beste pizza ooit in bed gegeten. Vlak naast mijn hostel zat een reisbureau voor jongeren en ik ben daar die dag waarschijnlijk wel zes keer langsgerend. Super grappig, want het was steeds hetzelfde meisje dat me zag.

(19/11) De volgende dag kwam ze naar me toe om zich voor te stellen (Emily), ze vond dat we elkaar te vaak gezien hadden om niet even te praten haha. Het was een stuk minder stressvolle dag, ik heb alleen mijn vest opgehaald bij de Greyhound bus (iemand uit mijn vorige hostel had hem naar de bus gebracht en de chauffeur heeft hem voor me meegenomen!) en Quantas gebeld omdat het na alle internationale vluchten zo gek voelde om alleen mijn paspoort(en) mee te nemen.

's Avonds heb ik wat gegeten met Derek om bij te praten en daarna hebben Farell en hij me voorgesteld aan wat van hun vrienden, waarmee we wat zijn gaan drinken. Heel leuk om ze weer te zien, zij waren al een tijdje in Cairns en zouden ook de volgende dag ook vertrekken.

(20/11) Ik ben veel te paranoia als het op vluchten en openbaar vervoer etc. aankomt, dus ik heb de shuttle van 04:30 genomen terwijl mijn vlucht "pas" om 07:40 was. We waren voor vijf uur al op het vliegveld en het inchecken ging allemaal hartstikke soepel, dus voor 05:30 zat ik al helemaal klaar. Maar goed, better safe than sorry. Farell kwam me het laatste uur ook nog gezelschap houden (ze vloog naar Nieuw- Zeeland), dus het was allemaal prima :)

Dit is het voor nu, het is al een veel te lang verhaal. Ik zal het in de loop van de komende tijd waarschijnlijk bijwerken, omdat ik dan in Melbourne zit en de tijd en zelfs beschikking over een laptop heb. De volgende post wordt (hopelijk) gaaf, ik heb een héle leuke tijd gehad in de outback! Xxx