Port Macquarie | Dag 64 t/m 68
Blijf op de hoogte en volg Kelly
22 Oktober 2016 | Australië, Port Macquarie
(18/10- 22/10)
Mijn voornemen wordt om minstens elke paar dagen even iets te schrijven, ik zal tot ik in Melbourne aankom in December in iedergeval elke paar dagen verplaatsen, dus ik verwacht dat ik meer dan genoeg te vertellen heb.
Dinsdag (18/10) zat ik al om zes uur 's ochtends in de bus van Coogee naar Centraal Station, om vanaf daar de Greyhound bus naar het noorden te nemen. Ik heb een buspas van Sydney tot Cairns geboekt, daar mag ik in principe zo lang over doen als ik wil en ik mag overal gewoon uitstappen en weer instappen wanneer ik wil. Mijn eerste stop is Port Macquirie, zo'n zeven uur ten noorden van Sydney. Ik werd samen met drie anderen uit de bus opgehaald en naar het hostel gebracht. Het leek gelijk allemaal erg leuk! Mensen met dreads, muren vol geverfd en een leuke tour. Het lijkt allemaal veel socialer te zijn dan in Sydney; die drie mensen en ik zijn gelijk 's middags samen naar een koala ziekenhuis geweest, en ik heb net een potje beerpong gespeeld! In vorige hostels waren de receptionisten wel aardig maar zag je ze na het inchecken niet meer. Dit zijn gewoon mensen die hier een keer kwamen logeren en nog niet weer vertrokken zijn. Allemaal heel sociaal en doen met alles mee.
De volgende ochtend werden de Franse jongen en ik afgezet bij de vuurtoren aan de andere kant van het eiland (de andere twee hadden al een afspraak), om vanaf daar langs de kust terug te lopen. Het begon al ontzettend gaaf: we hebben walvissen gezien! Een moeder en haar kalf maakten er een mooie show van. De wandeling zelf was echt ongelooflijk mooi; verlaten, super witte stranden, rotskliffen en helder blauw water. De middag heb ik op het strand doorgebracht. Ik heb zonnebrand opgedaan zodra ik begon te verkleuren, maar dat was blijkbaar te laat.. Mijn t- shirt en sandalen hadden al prachtige afdrukken achtergelaten. Net toen ik vanaf het strand terug naar het hostel wilde lopen kwam ik Sheila en Michael tegen, ze waren een stukje aan het lopen met degene waarmee ze 's ochtends een afspraak hadden. We hebben wat te drinken gehaald voor 's avonds en daarna pizza gegeten (ik heb het hele gezonde inmiddels opgegeven..).
Ze hebben elkaar ontmoet in Rio een paar maanden geleden en kwamen elkaar toevallig hier in Newcastle tegen. Ze hebben een stukje samen gereisd maar Sheila besloot na een paar drankjes hier te blijven in plaats van samen de 01:45 bus naar Byron Bay te nemen. Het is een "ding" aan het worden, iedereen vindt het er zo leuk dat ze minstens een paar dagen langer blijven dan gepland.
Woensdag (19/10) zijn we met z'n allen rustig gestart. Omdat ik mijn dag niet compleet wilde verspillen ben ik wel naar een oud rechtbank en een (super tof!!!!) museum geweest, maar de rest van de middag was weer ontspannen. Het is een ontzettend leuk hostel, je hebt maar één ruimte om in te zijn naast je kamer, en er zijn altijd wel mensen in het hostel. Het is dus altijd gezellig!
's Avonds was het tijd voor $5 pizza en boxed wine. Dat laatste onofficieel maar vrij gepast, na allerlei bizarre maar hilarische spellen/ opdrachten eindigde niet iedereen gezond in bed.
Sheila en ik hadden afgesproken dat we toch om 9 uur zouden vertrekken, aangezien "we ons dit zelf hebben aangedaan". We zijn wel om 8 uur opgestaan, maar met het echt vertrekken ging het een beetje mis. Al het pakken duurde veel langer dan gepland en iedereen was elkaar aan het uitlachen om gisteravond.
We zijn naar het park gelopen waar ik de eerste dag heen was gegaan als ik hen niet allemaal ontmoet had. Blij dat ik niet alleen was, het was prachtig maar dé perfecte plek voor slangen, spinnen, hagedissen etc. En vleermuizen! Er waren er honderden, redelijk onaangenaam.
We hebben het zelfs nog naar het Historisch Museum van Port Macquirie gered, totdat we uiteindelijk weer begonnen in te storten. Er is een heerlijk chill hoekje in de tuin, waar we even een paar uur geslapen hebben. Ik voelde me er na niet echt beter maar het was wel hét perfecte middagdutje.
De avond leek weer op de vorige (dit hostel was zeer goed voor mijn gezondheid, ha!), maar nu was het helaas al de laatste.. Het voelt alsof ik er veel langer geweest ben dan drie dagen, de mensen zijn ontzettend leuk en het hostel heel fijn. Het afscheid om 1 uur 's nachts was ook veel moeilijker dan gedacht! Gelukkig vertrokken Sheila en ik samen, het was omdat ze ons niet wilden laten gaan (lief!) nog rennen in het donker en door de regen om de bus te redden.
De busrit was een behoorlijke ervaring, ik heb misschien tien minuten geslapen omdat ik maar geen comfortabele positie kon vinden. Ik werd door mijn nieuwe hostel van de bushalte gehaald en hoewel het er allemaal prima uit ziet.., ik mis Beachside nu al. Hier verwachten ze vanavond bijvoorbeeld 120 mensen voor de barbecue, terwijl wij er gisteren misschien 15 hadden. Even weer de knop om, net als toen ik uit mijn eerste hostel moest vertrekken..
P.s. Ik krijg "one more time" nu niet meer uit mijn hoofd omdat ze dat gisteren super vaak hebben gezongen als "one more night". De overhalingspoging bevatte zelfs een dans routine
P.p.s. Ik heb gisteravond (eindelijk!!) twee Nederlanders ontmoet en wow ja ik ben het echt aan het verleren
Mijn voornemen wordt om minstens elke paar dagen even iets te schrijven, ik zal tot ik in Melbourne aankom in December in iedergeval elke paar dagen verplaatsen, dus ik verwacht dat ik meer dan genoeg te vertellen heb.
Dinsdag (18/10) zat ik al om zes uur 's ochtends in de bus van Coogee naar Centraal Station, om vanaf daar de Greyhound bus naar het noorden te nemen. Ik heb een buspas van Sydney tot Cairns geboekt, daar mag ik in principe zo lang over doen als ik wil en ik mag overal gewoon uitstappen en weer instappen wanneer ik wil. Mijn eerste stop is Port Macquirie, zo'n zeven uur ten noorden van Sydney. Ik werd samen met drie anderen uit de bus opgehaald en naar het hostel gebracht. Het leek gelijk allemaal erg leuk! Mensen met dreads, muren vol geverfd en een leuke tour. Het lijkt allemaal veel socialer te zijn dan in Sydney; die drie mensen en ik zijn gelijk 's middags samen naar een koala ziekenhuis geweest, en ik heb net een potje beerpong gespeeld! In vorige hostels waren de receptionisten wel aardig maar zag je ze na het inchecken niet meer. Dit zijn gewoon mensen die hier een keer kwamen logeren en nog niet weer vertrokken zijn. Allemaal heel sociaal en doen met alles mee.
De volgende ochtend werden de Franse jongen en ik afgezet bij de vuurtoren aan de andere kant van het eiland (de andere twee hadden al een afspraak), om vanaf daar langs de kust terug te lopen. Het begon al ontzettend gaaf: we hebben walvissen gezien! Een moeder en haar kalf maakten er een mooie show van. De wandeling zelf was echt ongelooflijk mooi; verlaten, super witte stranden, rotskliffen en helder blauw water. De middag heb ik op het strand doorgebracht. Ik heb zonnebrand opgedaan zodra ik begon te verkleuren, maar dat was blijkbaar te laat.. Mijn t- shirt en sandalen hadden al prachtige afdrukken achtergelaten. Net toen ik vanaf het strand terug naar het hostel wilde lopen kwam ik Sheila en Michael tegen, ze waren een stukje aan het lopen met degene waarmee ze 's ochtends een afspraak hadden. We hebben wat te drinken gehaald voor 's avonds en daarna pizza gegeten (ik heb het hele gezonde inmiddels opgegeven..).
Ze hebben elkaar ontmoet in Rio een paar maanden geleden en kwamen elkaar toevallig hier in Newcastle tegen. Ze hebben een stukje samen gereisd maar Sheila besloot na een paar drankjes hier te blijven in plaats van samen de 01:45 bus naar Byron Bay te nemen. Het is een "ding" aan het worden, iedereen vindt het er zo leuk dat ze minstens een paar dagen langer blijven dan gepland.
Woensdag (19/10) zijn we met z'n allen rustig gestart. Omdat ik mijn dag niet compleet wilde verspillen ben ik wel naar een oud rechtbank en een (super tof!!!!) museum geweest, maar de rest van de middag was weer ontspannen. Het is een ontzettend leuk hostel, je hebt maar één ruimte om in te zijn naast je kamer, en er zijn altijd wel mensen in het hostel. Het is dus altijd gezellig!
's Avonds was het tijd voor $5 pizza en boxed wine. Dat laatste onofficieel maar vrij gepast, na allerlei bizarre maar hilarische spellen/ opdrachten eindigde niet iedereen gezond in bed.
Sheila en ik hadden afgesproken dat we toch om 9 uur zouden vertrekken, aangezien "we ons dit zelf hebben aangedaan". We zijn wel om 8 uur opgestaan, maar met het echt vertrekken ging het een beetje mis. Al het pakken duurde veel langer dan gepland en iedereen was elkaar aan het uitlachen om gisteravond.
We zijn naar het park gelopen waar ik de eerste dag heen was gegaan als ik hen niet allemaal ontmoet had. Blij dat ik niet alleen was, het was prachtig maar dé perfecte plek voor slangen, spinnen, hagedissen etc. En vleermuizen! Er waren er honderden, redelijk onaangenaam.
We hebben het zelfs nog naar het Historisch Museum van Port Macquirie gered, totdat we uiteindelijk weer begonnen in te storten. Er is een heerlijk chill hoekje in de tuin, waar we even een paar uur geslapen hebben. Ik voelde me er na niet echt beter maar het was wel hét perfecte middagdutje.
De avond leek weer op de vorige (dit hostel was zeer goed voor mijn gezondheid, ha!), maar nu was het helaas al de laatste.. Het voelt alsof ik er veel langer geweest ben dan drie dagen, de mensen zijn ontzettend leuk en het hostel heel fijn. Het afscheid om 1 uur 's nachts was ook veel moeilijker dan gedacht! Gelukkig vertrokken Sheila en ik samen, het was omdat ze ons niet wilden laten gaan (lief!) nog rennen in het donker en door de regen om de bus te redden.
De busrit was een behoorlijke ervaring, ik heb misschien tien minuten geslapen omdat ik maar geen comfortabele positie kon vinden. Ik werd door mijn nieuwe hostel van de bushalte gehaald en hoewel het er allemaal prima uit ziet.., ik mis Beachside nu al. Hier verwachten ze vanavond bijvoorbeeld 120 mensen voor de barbecue, terwijl wij er gisteren misschien 15 hadden. Even weer de knop om, net als toen ik uit mijn eerste hostel moest vertrekken..
P.s. Ik krijg "one more time" nu niet meer uit mijn hoofd omdat ze dat gisteren super vaak hebben gezongen als "one more night". De overhalingspoging bevatte zelfs een dans routine
P.p.s. Ik heb gisteravond (eindelijk!!) twee Nederlanders ontmoet en wow ja ik ben het echt aan het verleren
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
